การศึกษาเรียนรู้
พวกเราหลายคนคุ้นเคยกับเรียนรู้ผ่านการอ่านหนังสือ บางคนเรียนรู้ผ่านการลงมือทำ บ้างเรียนรู้ผ่านการฟัง การเรียนรู้ทำให้โลกของเรากว้างใหญ่ ทำให้ตัวเราเล็กลงเพราะตระหนักได้ว่ายังมีอีกหลายเรื่องที่เราไม่รู้ การเรียนรู้จึงมอบความอ่อนน้อมถ่อมตน การยอมรับความผิดพลาด ยอมรับความล้มเหลว ยอมรับข้อจำกัดและความไม่รู้ของตัวเรา สิ่งเหล่านี้ทำให้เรามีความสุขได้ง่ายขึ้นมาก
การเรียนรู้ไม่ได้เป็นเพียงการเข้าใจเนื้อหา หรือได้รู้เรื่องแปลกใหม่เท่านั้น เมื่อเราเปิดใจให้กับเรื่องที่ไม่คุ้นเคย วางใจให้ตัวเองได้ลองในสิ่งที่ไม่เคยทำ เราจะพบความสุขในตัวเราจากการเรียนรู้
เตรียมเดินทางครั้งสุดท้าย เผชิญความตายอย่างมีความสุข
คุณวรรณา จารุสมบูรณ์ อดีตพยาบาลโรงพยาบาลรามาธิบดีเล่าถึงประสบการณ์การสูญเสียคุณพ่อ ซึ่งเธอได้พบว่าวิชาชีพพยาบาลไม่ได้มีส่วนช่วยหรือเตรียมความพร้อมให้กับเธอในช่วงเวลาดังกล่าว แต่ในความเคว้งคว้างนั้นบุคคลแปลกหน้าหลายคน ไม่ว่าจะเป็นพยาบาลที่อยู่ในวอร์ดที่ยอมผ่อนปรนให้โอกาสได้อยู่กับคุณพ่อในช่วงเวลาสุดท้าย หรือญาติคนไข้เตียงข้างๆ ที่คอยห่วงใยและเข้ามาสวมกอดในช่วงเวลาที่คุณพ่อจากไป สิ่งเหล่านี้เป็นความประทับใจ เป็นความตื้นตันใจ ที่ได้สัมผัสกับความเมตตาของบุคคลแปลกหน้าที่เข้ามาเกื้อกูล ณ ช่วงเวลาที่เธออยู่ในช่วงที่ยากของชีวิต ซึ่งจุดประกายและแปรผันเป็นกำลังใจที่อยากจะส่งต่อความรู้สึกดีๆ เหล่านั้นไปยังผู้ที่ต้องพบเจอกับความรู้สึกพลัดพรากในช่วงหนึ่งของชีวิต นั่นคือจุดกำเนิดของโครงการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายแบบประคับประคอง (Palliative Care)
ดึงศักยภาพสู่ความสุขด้วย Coaching with love
วันนี้เราได้มีโอกาสมาสัมภาษณ์คุณเบญ เบญจพร สุกใส เกี่ยวกับหลักการ Coaching with love ก่อนที่เราจะเรียนรู้ว่า Coaching with love คืออะไร
ขบถเรียน ห้องเรียนปฏิวัติการเรียนรู้
‘ห้องเรียน’ สถานที่สี่เหลี่ยมที่เราออกจากท้องแม่มา 3-4 ปีก็ถูกลากจูงเข้าไปนั่ง วันแรกๆ อาจจะร้องไห้กระจองอแง แต่เมื่อเรียนรู้กับมันหลายปีก็เริ่มชินชา บางคนสนุกกับมัน ในขณะที่บางคนก็แค่เรียนให้มันจบๆ ไป อาจเป็นเพราะหลายครั้ง ‘การเรียน’ พูดเรื่องที่ไกลจากตัวเรา ทั้งที่จริงๆ แล้วโลกนี้มีอะไรน่าเรียนมากมาย เราอาจไม่อยากรู้การถอดล๊อกกาลิทึ่ม แต่อาจอยากรู้วิธีการทำบัญชีและออมเงิน เราอาจไม่อยากเรียนการทำเงื่อนพิรอด แต่เราอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้เราผูกสัมพันธ์กับคนอื่น
พิจารณาความตาย : ไม่ตื่นตระหนกแต่ตระหนักรู้
สัตว์ทั้งปวง ทั้งที่เป็นคนหนุ่ม คนแก่, ทั้งที่เป็นคนพาลและบัณฑิต, ทั้งที่มั่งมี และยากจน ล้วนแต่มีความตายเป็นที่ไปถึง ในเบื้องหน้า. เปรียบเหมือนภาชนะดินที่ช่างหม้อปั้นแล้ว ทั้งเล็กและใหญ่ ทั้งที่สุกแล้ว และยังดิบล้วนแต่มีการแตกทำลายเป็นที่สุด ฉันใด, ชีวิตแห่งสัตว์ทั้งหลาย ก็มีความตายเป็นเบื้องหน้า ฉันนั้น – มหาปรินิพพานสูตร มหา ที่
พัฒนาภาวะผู้นำ : เพื่อโลกสู่สันติสุข
โลกก้าวสู่ยุคซึ่งมากด้วยคนหนุ่มสาวที่ใฝ่ฝันจะเป็นผู้นำในกระบวนทัศน์ใหม่ นั่นหมายถึงพวกเขาปรารถนาที่จะบ่มเพาะตนเองเพื่อให้เข้าถึงหลักฐานกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ หลักแห่งความยุติธรรม ต้องการขัดเกลาตนเพื่อให้รู้เท่าทันสังคม เข้าใจผู้อื่นและตนเองอย่างลึกซึ้ง หนุ่มสาวผู้มากด้วยคุณภาพเหล่านี้ ล้วนใฝ่ฝันถึงสังคมที่เปี่ยมด้วยความสันติสุขและสงบร่มเย็น
New Heart New World : หัวใจตื่นรู้
ความอยู่รอด ความรัก ความสำเร็จ ชื่อเสียง เงินทอง อำนาจ ฯลฯ … ล้วนคือสิ่งที่ปุถุชนต่างดิ้นรนไขว่คว้า ประหนึ่งว่าเป็นสิ่งจำเป็นสูงสุดของมนุษยชาติ ทั้งๆที่แท้แล้วเมื่อได้มามากมายเพียงใด คนเราก็ไม่เคยอิ่มไม่เคยสุดสิ้นการดิ้นรนแสวงหา หนำซ้ำยังเพิ่มความเครียดความทุกข์ให้แก่นเองอย่างสุดบรรยาย นั่นยังมิต้องพูดถึงระหว่างทางของการไขว่คว้าที่ต้องเผชิญฯกับการยื้อแย่งกันอย่างโหดร้ายและระทมทุกข์สารพัด ทั้งปวงนี้มิใช่เป็นเพียงปัญหาระดับปัจเจกเท่านั้น แต่มันถึงกับนำวิกฤตมาสู่มวลมนุษย์อย่างคาดไม่ถึง ! ดังนั้น ก่อนที่หายนะจะมาเยือน มนุษย์ต้องตื่นรู้จากการหลับใหลที่เคยเป็นมาอย่างยาวนาน
