การภาวนา
การภาวนาไม่ได้หมายถึงการหลับตาทำสมาธิ หรือการเดินจงกรมเท่านั้น การภาวนาคือการพากายกับใจมาอยู่ด้วยกัน เราสามารถภาวนาได้เสมอ ทุกที่ ทุกเวลา เราจะอนุญาตให้ตัวเองมีเวลาจิบกาแฟเงียบๆ สัก 10 นาทีได้ไหม ภาวนากับถ้วยกาแฟของเรา ที่ไหนก็ได้ เราอาจจะนั่งเงียบๆ ตรงไหนสักแห่งตามลมหายใจไปพร้อมกับรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น รับรู้ความรู้สึกภายใน รับรู้เสียงภายนอก ปราศจากการต่อสู้และเปลี่ยนแปลง เหล่านี้คือการภาวนา
ลองกลับมารับรู้สิ่งที่เป็นอยู่ทั้งในตัวเราและนอกตัวเรา เราอาจจะพบว่าเรากำลังคิดวุ่นวาย เรากำลังรู้สึกหงุดหงิด เราไม่นิ่งเลย เมื่อเรารับรู้ ยอมรับ และยิ้มได้ นี่คือความสุขจากการภาวนา
ความสุขจากการภาวนา
Q: การภาวนา นอกจากจะต้องไปนั่งสมาธิ ปฏิบัติธรรม ยังมีวิธีภาวนาอย่างอื่นรึเปล่าคะ ?
A: ในเรื่องของการภาวนา หลวงพ่อชา สุภัทโท ท่านจำกัดความไว้น่าสนใจว่า “การภาวนา คือ ความรู้สึกผิดชอบอยู่ตลอดเวลา” คือท่านไม่ได้จำกัดความว่า การภาวนา คือ การนั่งหลับตาอยู่ในที่สงบวิเวก คือ การเดินจงกรม แต่ท่านว่าไม่ใช่นั่งเพียร นอนเพียร เดินเพียร แต่ความเพียรอยู่ที่จิต
นาฬิกาเรือนหนึ่ง อยากวิ่งแข่งชนะเวลา แต่สิ่งที่เขาได้รับคือ…
“ฉันกลัวจะไม่มีเวลา” นาฬิกาเรือนหนึ่งวิ่งแข่งกับเวลารอบโลก เพราะกลัวจะไม่มีเวลา