ความสุขวงใน
คลายปม คลายจิต ด้วยศิลปะสร้างสรรค์
เรื่องมันเริ่มจากเด็กหญิงคนหนึ่งตกหลุมรักความคิดสร้างสรรค์ แต่ห้องเรียนในวัยเด็กกลับหนืดเฉื่อย น่าเบื่อ และมีแต่เรื่องท่องจำ เมื่อเธอเติบโตขึ้น เรียนจบด้านศิลปศาสตร์การละคร ได้ทำงานเป็นก๊อปปี้ไรเตอร์ (คนเขียนคำโฆษณา) ในบริษัทแห่งหนึ่ง เธอก็ลาออกเพราะอยากรู้ว่าหากได้ใช้พลังสร้างสรรค์ที่มีอยู่ในตัวเองทำงานกับผู้คนโดยตรงจะเป็นอย่างไร เลยหันไปสมัครเป็นครูโรงเรียนทางเลือกต่างๆ ที่เปิดช่องทางให้เธอออกแบบห้องเรียนด้วยตัวเอง
เขียนเพลง บรรเลงชีวิต
เสียชาติเกิด หากได้ยินคนพูดใส่หน้าเช่นนี้ ไม่พ้นต้องผงะหนี หากยิ่งคนนั้นเป็นครูหรือคนที่เคารพแล้วคงหน้าซีดเป็นไก่ต้ม แต่ชายตรงหน้าบอกกับเราว่าเขาแค่ผงกหัวรับ “ครับๆ” แต่ในใจยังกึ่งรับกึ่งดื้อ จนมีคนมาพูดเช่นนี้บ่อยๆ ต่างกรรมต่างวาระเข้า เขาก็จำด้วยเหตุผล จึงรับว่าเขากำลังใช้ชีวิตอย่างเสียชาติเกิดจริงๆ ทั้งที่หากดูคุณสมบัติทั่วไปก็ดูพรั่งพร้อมไปทุกอย่าง
POD ART งานศิลปะที่หลุดจาก ‘คิด’
เรารู้จักธนชัย อุชชิน หรือป๊อด โมเดิร์นด๊อกในฐานะนักร้องผู้นำกระแสทางดนตรีมานานกว่า 20 ปี วันนี้เขาได้นำเสนออีกหนึ่งช่องทางในการถ่ายทอดความรู้สึกผ่านงานศิลปะ ในงานแสดงภาพวาด POD ART มันเป็นการเปลี่ยนสื่อ ปกติทำงานเพลงก็จะปล่อยผ่านงานดนตรี แต่นี่เรามีอีกช่องทางหนึ่ง มันเป็นช่องทางที่เป็น Visual เป็นเรื่องของภาพ เราเป็นคนที่สนใจทั้งสองส่วน ก็เลยทำทั้งด้านดนตรีและศิลปะ แต่ศิลปะนี่ส่วนใหญ่เป็นงานที่ทำแล้วค่อนข้างอยู่กับตัวเอง ได้เผยแพร่บ้างตาม
สุขในปัจจุบัน…ประสบการณ์ภาวนากับหมู่บ้านพลัม
เวลา 20.32 น. ของวันที่ 5 มีนาคม 2556 ผมโพสต์ข้อความลงบน Facebook ส่วนตัวว่า “เซนนี่มันเป็นอย่างไรนะ” ก่อนหน้านั้นผมสวดมนต์ทำวัตรเย็นที่บ้าน แล้วสักพักผมก็ได้ยินเสียงคล้ายหยดน้ำดังเข้ามาในหัวของผมโดยไม่ทราบแหล่งที่มา ผมคิดถึงคำว่า ‘เซน’ จึงโพสต์ข้อความเช่นนั้นลงไปใน Facebook ส่วนตัว จากนั้นไม่กี่นาทีก็มีพี่ท่านหนึ่ง ตอบข้อความของผมว่า
อัศจรรย์แห่งการมีชีวิต
เมื่อประมาณ 40 ปีที่แล้ว เด็กหนุ่มที่จบด้านปฐพีวิทยา คณะเกษตรศาสตร์ลงมาทำงานที่เหมืองแร่ภาคใต้เพื่อสำรวจแร่ต่างๆ วันหนึ่งขณะเขาเอาเสื้อผ้าไปซักในบ่อน้ำที่ใสสะอาด มองไปไกลลิบๆ ภูเขาซ้อนทับกันสวยงามและสงบ อยู่ๆ ก็มีเสียงเปรี้ยงดังเข้ามาในหัวว่า ‘ทำไมไม่ไปบวช’
หัวใจเปิดกว้างด้วยทัศนะแห่งมหายาน
โลกนี้มักแยกเป็นสองขั้วอยู่เสมอ ชาย-หญิง ขาวดำ-สีสันแสบตา ธรรมะธรรมโม-ขี้เมาหยำเป ผู้รู้-คนโง่ เถรวาท-มหายาน ฯลฯ อาจเพราะสีสันหลากหลายนี่ก็ได้ที่ประกอบร่างให้มนุษย์คนหนึ่งสนใจเรื่องศาสนาหลายๆ ด้าน โดยไม่นิยามว่าตนเองเป็นใคร
