ห้องข้างหลังนั่งระเบียง
เรื่องและภาพ : ภัทรสุดา กาญจนสุปัญญา
ที่ค่อยช่วยรีเซตความเหนื่อยล้า ความวุ่นวาย ความสับสนทั้งมวล เพียงยืนนิ่ง ปล่อยตัวว่าง ก่อนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และทอดสายตาออกไปให้กว้าง
.
.
.
ห้องลับที่เราหมายถึง คือวิวตรงระเบียงหอพักนักศึกษาที่ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ที่ “บ้าน” เป็นที่ที่ทำให้เราสบายใจทุกครั้งที่ได้มองออกไป มีบ้านหลังเล็กๆ ที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่หากมองดีๆ จะพบว่าบ้านหลังนี้มีความอบอุ่นในความเรียบง่ายแสนธรรมดานั้น
.
ตัวเราเป็นเพียงนักศึกษาคนหนึ่งที่ต้องห่างจากบ้านมาเพื่อศึกษาต่อ จึงจำเป็นต้องอยู่หอพัก นั่นหมายถึงการต้องอยู่คนเดียวในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ แล้วบางเวลาก็รู้สึกเหงา โดดเดี่ยว และคิดถึงบ้าน
.
แต่บางทีก็มีสิ่งดีๆ เกิดขึ้นแม้ในยามที่เราอ่อนแอ “ระเบียงห้อง” ที่บางคนอาจมองว่าก็แค่ระเบียงห้อง แต่สำหรับตัวเรามันพิเศษมาก เพราะวิวหลังห้องที่เราเรียกว่า “ห้องลับ” นั้น ช่างทำให้เรารู้สึกเหมือนได้อยู่ “บ้าน” จริงๆ
.
มองออกไปเจอบ้านหลังเล็ก มีบ่อเลี้ยงปลา ที่เลี้ยงไก่เลี้ยงห่าน มีต้นไม้ต้นหญ้าขึ้นเขียวขจี ราวกับต้อนรับพร้อมโอบกอดเราให้หายเหนื่อยล้ากับปัญหาที่พบเจอในแต่ละวัน
.
ในตอนเช้าจะมีเสียงนกเสียงไก่และห่านร้องปลุก ไม่ต้องใช้นาฬิกาปลุกเลยละ แรกๆ เราก็แอบหงุดหงิดที่ต้องตื่นเพราะเสียงร้องของพวกมัน แต่ต่อมาเสียงร้องปลุกนั้นกลับเป็นสิ่งที่คอยบอกตัวเราให้ตื่นมารับโอกาสในการใช้ชีวิตวันนี้ให้ดียิ่งกว่าเดิมเสมอ
.
ตอนสายหากยังอยู่ในห้องเล็กๆ นี้ เราก็จะออกมาชมห้องลับอีกที เพื่อดูปลาว่ายวนที่ริมบ่อ น้ำใสๆ ในบ่อยังช่วยให้เราเห็นฝูงปลาซ่อนอยู่หลังพุ่มหญ้าสูงยาวบ่อยๆ เหมือนหลังพุ่มหญ้านั้นเป็นห้องส่วนตัวของมัน
.
ลมพัดมาเบาๆ ทำให้ใบไม้ใบหญ้าเอนลู่ตามลม ใบที่หักงอจากแรงลมแรงฝนของต้นมะพร้าวตรงหน้ากวัดไกวไปมาราวกับส่งยิ้มส่งกำลังใจให้เราทุกครั้งไม่ว่าจะเจออะไรมา
.
.
.
มะพร้าวที่มีลูกมากมายทั้งอ่อนและแก่รวมอยู่ที่ต้นเดียวกัน ทำให้คิดได้ว่าเหมือนตัวเราที่มีอดีตและปัจจุบัน พบเหตุการณ์ทั้งเศร้าและสุข แต่ไม่ว่าจะอย่างไรทุกอย่างก็ต้องดำเนินต่อไป เหมือนมะพร้าวต้นนี้ที่ยังคงยืนต้นอยู่
.
ยามดึกบ้านเล็กๆ หลังนั้นปิดไฟเงียบสนิท อุณหภูมิเริ่มลดลง เพราะบ่อน้ำตรงนั้นทำให้อากาศเย็นสบาย เสียงจิ้งหรีดคลอไปกับค่ำคืนที่แสนโดดเดี่ยว พาให้นึกถึงบ้านอันอบอุ่นของตัวเองซึ่งพร้อมหน้าทั้งพ่อ แม่ พี่ และคนที่เรารัก สิ่งที่อยู่ตรงหน้าจึงเป็นยาที่คอยช่วยบรรเทาอาการคิดถึงบ้าน
.
ทุกเช้าทุกอย่างก็กลับมาเริ่มใหม่ ห้องลับเริ่มทำงานแรกคือปลุกเราจากเตียงด้วยฝูงนก ฝูงไก่ ฝูงห่าน ที่ร้องส่งเสียงอย่างไม่ยอมแพ้กัน จนบางเช้าที่รู้สึกยังพักผ่อนไม่เพียงพอเราก็อยากยอมแพ้ไปเสียเอง แต่ถึงอย่างไรนี่นับเป็นสิ่งที่ดีที่เราได้อยู่กับความเรียบง่ายและความเป็นธรรมชาติ
.
และทำให้ตระหนักว่า แม้ตัวเราจะอยู่กับสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย แต่ก็ไม่อาจทดแทนสิ่งที่ธรรมชาติมีให้ได้เลยจริงๆ ทั้งแอร์ธรรมชาติจากบ่อน้ำที่ส่งความชื้นเย็นขึ้นมา นาฬิกาธรรมชาติจากเสียงไก่ขัน เสียงเพลงธรรมชาติจากจิ้งหรีดในยามค่ำ และทุกสิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่มีมาก่อน…
.
.
.
“ห้องลับ” ริมระเบียงนี้ไม่ลับ เพราะถ้ามีเพื่อนมาเยี่ยมเยือนที่ห้องพัก ก็ไม่พลาดเลยสักครั้งที่เราจะชวนเขามาชมห้องลับด้วย เพื่อนๆ ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเป็นธรรมชาติที่ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรเพิ่ม ทุกอย่างธรรมดา เรียบง่าย แต่สร้างความสุขอบอุ่นใจ
.
หากมีการนับดาวใส่โหลแก้วเพื่อบอกจำนวนสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต เราคงไม่ลืมที่จะหยิบเรื่องราวของห้องลับริมระเบียงนี้ใส่ไว้ในโหลแก้วด้วย เพราะเป็นสิ่งหนึ่งที่บรรเทาความเหนื่อย ความสับสนวุ่นวาย และอาการคิดถึงบ้านของเราได้เป็นอย่างดี
.
เราเชื่อว่า ทุกสิ่งที่ได้เจอ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมา เป็นโชคชะตา แม้แต่คนไม่มีดวงเรื่องโชคชะตาอย่างตัวเรายังได้พบเจอสิ่งดีๆ ในชีวิตเลย และสิ่งนั้นก็คือ “ห้องลับริมระเบียง” ที่เราเลือกหยิบมาบอกเล่า เพื่อใครจะตามหาสถานที่เฉพาะตัวที่ช่วยให้หายเหนื่อยล้า พร้อมตื่นขึ้นมาคว้าโอกาสในการใช้ชีวิตบ้าง
