เสียงของความรัก

เสียงของความรัก ความห่วงใย เป็นอย่างไรหรือ ?

เสียงหวานๆ ที่คอยเอาอกเอาใจ คอยปลอบใจ เสียงเข้มๆ ที่บ่งบอกถึงความเอาใจใส่  เสียงคุณแม่ เสียงคุณพ่อ ???

ในเวิร์คช็อป พบเพื่อนใจ ช่วงหนึ่งของกระบวนการทุกคนจะได้ลองฟังเสียงของคนที่รักเรา เสียงของความปรารถนาดี ในเวิร์คช็อปครั้งที่ผ่านมา (4 พ.ค. 64) เพื่อนคนหนึ่งสะท้อนในการอบรมว่า ตอนแรกเมื่อพูดถึงคนที่รักและหวังดีกับเธอ เธอนึกถึงคนในครอบครัว แต่เมื่ออยู่ในกระบวนการจริงๆ เสียงที่เธอได้ยินกลับเป็นเสียงของ ‘คนภายนอก’ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกแปลกใจ ลึกลงไปเธอรู้สึกผิดเล็กๆ — ทำไมถึงไม่ใช่คนในครอบครัวล่ะ ทำไมถึงไม่เป็นอย่างที่คิด ?

.

แล้ว ‘คนนอก’ คนนั้นเป็นใคร มีบุคลิกอย่างไร สัมพันธ์กับเธออย่างไร เธอเล่าว่า คนคนนั้นเป็นพี่ในที่ทำงานซึ่งมักจะเป็นคนที่รับฟังเธออยู่เสมอ จะเป็นเรื่องงาน เรื่องครอบครัว หรือเรื่องใดๆ ก็ตามที่เธอไม่สบายใจ “อยู่ใกล้แล้วสบายใจ”

.

“ระหว่างที่อยู่ในกระบวนการก็แปลกใจพอสมควรว่าทำไมเรานึกถึงพี่คนนี้นะ ทำไมไม่เป็นคนในบ้าน — พอได้ลองฟังเสียงตัวเองจริงๆ จังๆ มองย้อนกลับไปก็พบว่า หลายครั้งที่ตัวเราเองเวลาที่อยู่ในบ้าน เราแสดงความเป็นห่วงคนในบ้านด้วยความหงุดหงิด ทำไมไม่ล้างมือล่ะ ทำไมไม่ทำอย่างนั้น ทำไมไม่เป็นอย่างนี้ — เราเป็นห่วงเขา รักเขา แต่เสียงของเราที่เปล่งออกไปกลับไม่ใช่เสียงของความรัก แต่มันเป็นเสียงความกลัว กลัวว่าเขาจะอันตรายไม่ปลอดภัย —ถัดจากนี้คงสังเกตมากขึ้น จะพยายามใช้เสียงของความรัก ความห่วงใยจริงๆค่ะ”

.

ในทางจิตวิทยา ในตัวของเรานั้นมีหลายเสียง ทุกเสียงอยากจะช่วยให้เราเป็นคนที่ดียิ่งขึ้นรวมทั้งเสียงบ่น เสียงวิพากษ์วิจารณ์ เสียงตำหนิ ฯลฯ และถ้าเราสังเกตดีๆ เราจะพบว่า เสียงบางเสียงแม้จะมีเจตนาดีอยากให้เราได้พัฒนาตัวเองแต่เอาเข้าจริงกลับไม่ช่วย เช่น เสียงดุ คำตำหนิ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ ฯลฯ มิหนำซ้ำยังทำให้เหนื่อย อ่อนล้า หมดแรง จึงดีกว่าที่เราจะหาเวลา “เงียบ” และชวนเสียงต่างๆ ในตัวเราให้หยุดส่งเสียงชั่วคราว บางคนเรียกว่า “ภาวนา” คือการกลับมาอยู่กับสิ่งตรงหน้า กลับมาอยู่ในปัจจุบันขณะ ตั้งหลัก แล้วจากนั้นลองฟังเสียงของ ‘คนที่รักเรา’ ที่อยู่ภายใน

.

เพื่อนจำนวนมากพบว่า เพียงการนั่งเงียบๆ อยู่กับตนเองก็สามารถเชื่อมกับพลังงานแห่งความรัก ความห่วงใย ได้มากมาย มันช่วยให้เขามีพลังอีกครั้ง เหมือนได้ชาร์ตแบตเตอรี่

.

ความรักและความห่วงใยมีอยู่ในตัวของเราอยู่แล้วตลอดเวลา ปัญหาอยู่ที่ว่าเรายุ่ง และเรามัวฟังเสียงอื่นๆ จนไม่เคยได้ยินเสียงที่นุ่มนวล อ่อนโยนนี้เลย การอนุญาตให้ตัวเองมีเวลาพัก สงบ คือการอนุญาตให้ตัวเราได้รับพลังจากความรักภายใน อีกครั้ง

…………………………………………….