สามล้อหัวใจทองคำ

เมื่อพูดถึงการเป็น ‘ผู้ให้’ หลายคนมักจะพูดถึงความพร้อม ไม่ว่าจะเป็นความพร้อมของร่างกาย เงินทอง เวลา ความรู้ ฯลฯ และมักจะรอเวลาหรือรออะไรบางอย่าง เพื่อให้เรามีพร้อมแล้วจึงจะเริ่มเป็น ‘ผู้ให้’

ทั้งที่จริงแล้ว ความพร้อมที่ว่านี้ เป็นเรื่องที่หลายคนเองก็ยังไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่ามันจะมาถึงเมื่อไร?

บางทีหลังจากอ่านเรื่องราวต่อไปนี้ อาจมีบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป….

ย้อนกลับไปที่เมืองเทียนจิน ประเทศจีน เย็นย่ำของวันหนึ่งในปี ค.ศ.1987 ชายชราวัย 74 ปีนาม ไบฟางลี (Bai Fang Li) เดินทางกลับบ้านด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้เป็นวันสำคัญในชีวิตเขา เพราะเป็นวันที่เขาตัดสินใจว่าจะเลิกอาชีพถีบสามล้อรับจ้างที่ทำมาตลอดชีวิตเสียที เป็นการปลดเกษียณตัวเองจากการทำงานหนัก และจะเริ่มต้นใช้ชีวิตบั้นปลายกับเงินที่เก็บหอมรอมริบมาตลอดชีวิตกับลูก ๆ อย่างสงบสุข

แต่ระหว่างทางที่กำลังเดินทางกลับบ้านเย็นนั้นเอง สองตาของชายชรากลับมองเห็นภาพชีวิตของเด็กน้อยจำนวนมากที่ต้องทำงานหนักอยู่ข้างถนน เพียงเพราะไม่มีเงินพอที่จะไปเรียนหนังสือได้ ภาพชีวิตซ้ำ ๆ ของเด็กยากไร้ด้อยโอกาสที่ใคร ๆ ต่างก็ต้องเคยผ่านตา กลับเป็นแรงผลักดันให้ไบฟางลีตัดสินใจเริ่มงานอันยิ่งใหญ่ของเขา

‘เขาจะใช้ชีวิตหลังเกษียณ ถีบรถ 3 ล้อรับจ้างต่อ เพื่อนำรายได้มาช่วยเด็กยากจนให้มีโอกาสเรียนหนังสือ’

การตัดสินใจครั้งนี้ ย่อมได้รับเสียงคัดค้านจากลูก ๆ ที่อยากให้พ่อใช้ชีวิตบั้นปลายพักผ่อนให้สบาย รวมถึงเสียงร้องจากร่างกายที่เรี่ยวแรงเริ่มถดถอย กระดูกกระเดี้ยวก็เริ่มที่จะปวดร้าว แต่ไบฟางลีก็เลือกที่จะหันหลังและเพิกเฉยต่อเสียงคัดค้านเหล่านั้น เขาเริ่มต้นอาชีพถีบสามล้อรับจ้างอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นการถีบสามล้อโดยมีอนาคตของเด็ก ๆ เป็นเดิมพัน

งานถีบรถสามล้อในแต่ละวันเป็นงานหนัก รายได้ก็น้อย แต่ชายชราก็ไม่เคยท้อ สู้เก็บหอมรอมริบเงินทุกบาททุกสตางค์จากการถีบรถไว้เป็นทุนการศึกษาให้กับเด็ก ๆ ที่ยากไร้ ทุกวันไบฟางลีทานอาหารธรรมดา ๆ ไม่เคยซื้อเสื้อผ้าใหม่ เขาใส่เสื้อผ้าเก่าที่ปะชุนแล้วปะชุนอีก รองเท้า ถุงเท้า หมวกก็เป็นของเก่า ไม่เคยที่จะเข้าสีหรือเข้าชุดกัน มองจากภายนอกรูปลักษณ์ของชายชราแทบไม่ต่างจากขอทานคนหนึ่งเท่านั้น

ปี ค.ศ.2001 ชายชราไบฟางลีในวัย 88 ปี กำเงินก้อนสุดท้ายจากการทำงานจำนวน 500 หยวนไปมอบเป็นทุนการศึกษาให้คุณครูและนักเรียนที่โรงเรียนเหมือนที่เคยทำมาตลอด ระยะหลัง ๆ นี้ชายชราถีบรถสามล้อไม่ไหวแล้ว มีหน้าที่เพียงแค่ดูแลทำความสะอาดรถเท่านั้น และเงิน 500 หยวนนี้จะเป็นเงินก้อนสุดท้ายในชีวิตที่แกจะหามาเพื่อมอบให้กับเด็ก ๆ ได้

วันนั้นคุณครูและเด็ก ๆ ทุกคนต่างร่ำไห้ด้วยความตื้นตันใจ เพราะใครเล่าจะเชื่อว่า ชายชราแต่งกายมอซอที่ไม่เคยเล่าเรียนเขียนอ่านคนนี้ ตลอด 14 ปีที่ผ่านมา เขาได้บริจาคเงินมากถึง 350,000 หยวน ช่วยให้เด็ก ๆ 300 คนได้มีโอกาสเรียนหนังสือ

“ผมแค่อยากให้เด็ก ๆ ได้เรียนหนังสือ มีงานดี ๆ ทำ เติบโตเป็นพลเมืองที่ดีและตอบแทนสิ่งดี ๆ กลับคืนให้กับสังคมเท่านั้นเอง” ชายชรากล่าวถึงความตั้งใจของเขา

ชายชราไบฟางลีเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งปอดในเดือนกันยายนปี ค.ศ.2005 ในวัย 93 ปี ทิ้งคุณงามความดีและแบบอย่างของการให้ที่งดงามแก่คนรุ่นหลัง วันนี้ชายชราได้พิสูจน์ให้โลกรู้แล้วว่า การเป็น ‘ผู้ให้’ นั้นไม่มีข้อจำกัดใด ๆ ไม่ว่าจะเป็นอายุ ร่างกาย ฐานะ การศึกษา ฯลฯ แท้จริงแล้วทุกคนบนโลกนี้ล้วนเป็น ‘ผู้ให้’ ได้ทั้งสิ้น ขอเพียงมีสิ่งเดียว นั่นก็คือ ‘หัวใจแห่งความรักและเมตตากรุณา’ ที่มีต่อเพื่อนมนุษย์เท่านั้นเอง

รับชมคลิปวิดีโอเรื่องราวของไบฟางลี https://www.youtube.com/watch?v=UMlaf4i5JpU

ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก http://paulocoelhoblog.com/2012/10/29/the-virtuous-mr-bai-fang-li/ , http://achhikhabre.com/bai-fang-li-pedicab-driver-worked-after-retirement-to-educate-deprived-children/