เมื่อความคิดถึงเป็นแรงผลักดัน
การที่ต้องสูญเสียแม่จากโรคเลือดออกในเยื่อหุ้มสมอง
มันยังคงความเสียใจ และความคิดถึงของลูกสาวคนนี้อยู่ไม่หาย
แต่เป็นเรื่องที่ดี ที่วันนี้ความคิดถึงจะกลายเป็นแรงผลักดันให้เธอลุกขึ้นมาทำสิ่งดีๆเพื่อคนอื่น
“กล้องพร้อม…. 5….4…3….2….”
เสียงบอกสัญญาณดังขึ้น ท่ามกลางความเงียบภายในห้องสมุดของมูลนิธิบ้านอารีย์
“สวัสดีค่ะ…. ชื่ออ้ำ – วาร์วี ชานวิทิตกุลค่ะ”
หญิงสาวผมสั้นสวมแว่นตาท่าทางทะมัดทะแมง กล่าวแนะนำตัวกับกล้องอย่างมั่นใจ
คุณอ้ำ คือ 1 ในผู้โชคดีจากแคมเปญ ‘ทุก(ข์) ชีวิตมีค่า’
และต่อไปนี้คือเรื่องราวของเธอ…..
ย้อนกลับไปเมื่อ 7 ปีก่อน ชีวิตคุณอ้ำต้องพบการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เมื่อคุณแม่ที่เคยแข็งแรง จู่ๆ ก็ล้มป่วยด้วยอาการเลือดออกในเยื่อหุ้มสมอง ผลจากการป่วยครั้งนั้นทำให้สมองบางส่วนเสียหาย คุณแม่เดินไม่ได้ ทานข้าวเองไม่ได้ อารมณ์แปรปรวน ต้องมีคนดูแลอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา
ในช่วงนั้นทุกวันหลังเลิกงาน คุณอ้ำจะคว้ากระเป๋ามุ่งดิ่งตรงกลับบ้าน เพื่อกลับไปช่วยคุณพ่อและพี่สาวดูแลคุณแม่ แม้จะเป็นช่วงเวลาที่ไม่ง่ายนัก แต่คุณอ้ำและครอบครัวก็ผ่านช่วงเวลา 7 ปีเต็มในการดูแลคุณแม่มาได้อย่างรวดเร็ว จนเมื่อปีกลาย คุณแม่ได้จากคุณอ้ำและครอบครัวไปอย่างไม่มีวันกลับ
“หลังจากคุณแม่เสีย มีอยู่ช่วงหนึ่งหัวหน้ามาบอกเราว่า เขาจะโปรโมทเราขึ้นตำแหน่งให้ ตอนนั้นถ้าเป็นคนปกติก็ควรจะรู้สึกดีใจนะ แต่เรากลับเฟลมาก เพราะมันรู้สึกเหมือนกับว่า ความสำเร็จนี้ไม่รู้จะไปบอกใครให้เขาดีใจ มันเหมือนคุณแม่อยู่ในทุกช่วงชีวิตของเรา เราแชร์ชีวิตกับเขาได้ แต่พอวันที่เขาไม่อยู่ เราไม่รู้จะแชร์กับใคร ก็เลยแย่หน่อย….”
เปลี่ยนความคิดถึงเป็นแรงผลักดัน
คุณอ้ำเข้าใจดีว่าความตายเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต แต่เรื่องความคิดถึงและความอาลัยที่มีต่อคุณแม่ก็เป็นเรื่องธรรมดาเช่นเดียวกัน และเมื่อชีวิตต้องดำเนินต่อไป คุณอ้ำจึงตัดสินใจที่จะเปลี่ยนความคิดถึงและความอาลัยให้กลายเป็นเรื่องดีๆ โดยตัดสินใจส่งเรื่องราวความทุกข์เข้ามาที่แคมเปญ ‘ทุก(ข์)ชีวิตมีค่า’ ในเว็บไซต์ความสุขประเทศไทย โดยขอเลือกรางวัลนำTablet ไปสอนผู้สูงอายุ
“จะว่าไปแล้วความคิดถึงมันก็เป็นได้ทั้งเรื่องเศร้าและเรื่องที่ดีนะ” คุณอ้ำหยุดคิดครู่หนึ่ง “เรื่องดีก็อยู่ตรงที่ว่า เราไม่ได้ปล่อยให้ความคิดถึงของเรามันผ่านไปเปล่าๆ มันเป็นความคิดถึงที่ผลักดันให้เราตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง ซึ่งมันอาจมีความหมายทั้งกับตัวเราเองและกับอีกคนหนึ่งด้วย แม้ว่ามันอาจจะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม”
ที่สมาคมบ้านปันรัก จะมีการจัดกิจกรรมสอนการใช้เทคโนโลยีให้กับผู้สูงอายุในทุกสัปดาห์โดยไม่คิดค่าใช้จ่าย จุดประสงค์เพื่อให้ผู้สูงอายุคลายเหงา รู้สึกว่าตัวเองยังมีคุณค่าในสังคม โดยการเรียนการสอนจะมีคุณครูผู้สอนหลัก 1 คน และมีจิตอาสาช่วยสอนนั่งเป็นเพื่อนเรียนอยู่ข้างๆ คอยช่วยเหลือผู้สูงอายุในเวลาที่ติดขัดหรือมีข้อสงสัย
ในฐานะผู้โชคดีจากแคมเปญทุก(ข์)ชีวิตมีค่า คุณอ้ำได้เข้ามาใช้เวลา 3 ชั่วโมงเป็นจิตอาสาช่วยสอนการใช้ Tablet ให้กับคุณป้าพรพรรณ ซึ่งเป็น 1 ในผู้สูงอายุที่เข้ามาเรียนที่สมาคมบ้านปันรัก
ช่วงเวลาที่คุณอ้ำได้ช่วยสอนคุณป้าพรพรรณ แม้ไม่อาจทำให้ความทุกข์จากการสูญเสียคุณแม่เลือนหายไป แต่มันคือการเรียนรู้ถึงความสำคัญของการอยู่กับปัจจุบัน และการย้อนกลับมาเตือนตัวเองว่า ชีวิตที่เหลืออยู่ยังเป็นชีวิตที่มีประโยชน์และมีคุณค่าต่อใครอีกหลายคน
“ตอนที่สอนคุณป้าอยู่ เราลืมเรื่องราวความทุกข์ทุกอย่าง ลืมสิ่งที่เราเคยคิดวนไปวนมาอยู่หมดเลยนะ เพราะเวลาคุณป้ามีคำถาม เราก็ต้องพยายามช่วยแก้ปัญหา เรื่องแบบนี้มันทำให้เราต้องคิด ต้องหาวิธีที่จะสื่อสารกับคนตรงหน้า ทำให้เราลืมความทุกข์ของเราไปได้ ณ ช่วงเวลาหนึ่ง” คุณอ้ำเล่าทบทวนถึงช่วงเวลาการสอนด้วยแววตาเปี่ยมความสุข
“มันเป็นความทรงจำดีๆ ที่เพิ่มเข้ามาในชีวิต ทำให้เรารู้สึกผ่อนคลาย และได้คิดว่าสำหรับชีวิตที่เราต้องไปต่อนั้น เราสามารถใช้มันให้เป็นประโยชน์ได้ ที่สำคัญคือมีคนที่รักเราอีกตั้งหลายคนอยู่ในชีวิต เราสามารถใช้เวลาของเราให้มีประโยชน์ ทั้งกับคนที่เรารักและรักเราได้ ซึ่งมันก็น่าจะเป็นเรื่องที่ดีมากๆ แล้ว”
…………………
วันนี้คลาสเรียน Tablet ที่สมาคมบ้านปันรักจบแล้ว ภารกิจของคุณอ้ำเสร็จสิ้น คุณป้าพรพรรณเดินเข้ามาสวมกอดคุณอ้ำ พร้อมกล่าวคำขอบคุณและอวยชัยให้พร ก่อนที่ทั้งคุณป้าและคุณอ้ำจะแยกย้ายร่ำลาจากกัน
….เวลา 3 ชั่วโมงหรือ 7 ปีเหมือนกันตรงที่มันผ่านไปอย่างรวดเร็ว และไม่สามารถที่จะย้อนกลับมาได้อีกแล้ว สิ่งที่เราทำได้ดีที่สุด คือการเก็บมันเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำดีๆ ในชีวิต และใช้เป็นแรงผลักดันให้เราเดินหน้าต่อไปได้อย่างเข้มแข็งและมีความสุข…เท่าน้ั้นเอง…
ชมคลิปวีดีโอผู้โชคดีจากแคมเปญ ‘ทุก(ข์)ชีวิตมีค่า’ https://www.facebook.com/happinessisthailand/videos/808606502595325/
