ฉันมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร เมื่อไม่มีทั้งมือและเท้า

Corinne Hutton เสียทั้งมือและเท้าเมื่อสองปีก่อน เธอไม่คร่ำครวญว่า “ทำไมต้องเป็นฉัน” แต่กลับคิดว่า ดีแล้วที่ไม่เกิดกับคนอื่น และทุกวันนี้เธอยังคงเปี่ยมไปด้วยความสุขและความหวัง และทำสิ่งต่างๆ ที่เธอรัก เช่น ปีนเขา ขับเครื่องบิน และตั้งองค์กรการกุศล

เมื่อสองปีที่แล้ว Corinne มีชีวิตการงานและครอบครัวที่ยุ่งเหยิง งานที่ทำมีความเครียดสูง แต่เธอก็ทน ๆ ตรากตรำ ในตอนนั้นเธอยังมีสองมือสองเท้าครบถ้วน ต่อมาเธอล้มป่วย โดยเริ่มจากอาการไอและกลายเป็นปอดบวม และขณะที่รักษาตัวในโรงพยาบาลเธอก็ติดเชื้อไวรัสที่แขนขา มือของเธอเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินและดำในที่สุดเธอก็เสียมือและเท้าไป

แต่เธอไม่ได้ “เสียใจ“

ทุกวันนี้เธอยังพยายามทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เธอไม่มีพี่เลี้ยงเด็ก (เธอมีลูกอายุ 6 ขวบ) และไม่มีแม่บ้านช่วยทำความสะอาดให้ แต่เธอยังเต็มไปด้วยพลัง เสียงหัวเราะ และมองโลกด้านบวก

Corinne บอกว่าเธอมีทางเลือกสองทางในชีวิต คือ อยู่บ้านเฉย ๆ ไม่ทำอะไรมาก แต่นั่นคงไม่ทำให้เธอรู้สึกไปในทางบวกหรือมีชีวิตชีวา และมันคงทำให้ซึมเศร้า เธอจึงเลือกทำกิจกรรมหลายอย่างที่ทำให้เธอไม่มีเวลาคิดแต่เรื่องลบ ๆ ได้แก่ การปีนเขา เรียนการขับเครื่องบิน และทำงานการกุศลเพื่อช่วยคนที่เสียแขนขา

เธอบอกว่า มันคงจะง่ายถ้าฉันเอาแต่นั่งถามตัวเองว่า “ทำไมต้องเป็นฉัน“ แต่ฉันดีใจว่ามันเป็นฉัน ไม่ใช่คนอื่นที่อาจไม่สามารถรับมือกับเรื่องแบบนี้ได้ บางทีมันอาจมีเหตุผลสำหรับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น…

Corinne ตั้งองค์กรการกุศลในนาม Finding Your Feet เพื่อได้ช่วยเหลือผู้ที่ได้รับบาดเจ็บพิการทางกาย เธอจะไปเยี่ยมผู้ป่วยในโรงพยาบาลบ่อยๆ  เพื่อเป็นตัวอย่าง เป็นกำลังใจ

เธอบอกว่า เมื่อคนป่วยเห็นฉัน อาจคิดได้ว่า ดูสิ…เธอแต่งตัวปกติ เดินก็ปกติ บางทีฉันเองอาจจะโอเคก็ได้

ด้วยวิธีนี้ เธอให้ความหวังแก่คนอื่นด้วยการทำทุกอย่างด้วยตนเอง ไม่ต้องพึ่งพาใคร

แปลและเรียบเรียงจาก http://www.wearesalt.org/corinne-hutton-how-i-survived-the-loss-of-my-hands-and-feet/