Q : มีคนบอกว่า ยอมเหนื่อยลำบากตอนนี้ เพื่อวันข้างหน้าเราจะสบาย… แต่ถ้าเราใช้ตรรกะที่ว่า ถ้าวันนี้เป็นทุกข์ แล้วอนาคตจะเป็นสุขได้อย่างไร เป็นจริงตามคำพูดที่ว่า หรือไม่ครับ

A : ชีวิตคนเรานั้น มักมีทั้งเด็กและผู้ใหญ่อยู่ด้วยกันและควรจะมีใจสัมพันธ์ถึงซึ่งกันและกันอย่างลึกซึ้ง

ด้วยคำถามที่ถามมานั้นดีมาก เพราะถ้าไม่ถามก็คงไม่ทำให้หลายคนรู้ได้เพราะเหตุว่าเรื่องนี้ถ้าเด็กอยู่กับผู้ใหญ่แล้วเกิดเรื่องแบบนี้ คงจะต้องนึกถึงศิลปะในการสัมพันธ์ถึงซึ่งกันและกัน

คำถามดังกล่าวมันขึ้นอยู่กับคุณภาพของผู้ใหญ่ครับ ถ้าผู้ใหญ่มีประสบการณ์อย่างกว้างขวาง

และรู้ได้ซึ่งทำกับเด็กอีกทั้งมีความจริงใจต่อเด็ก เรื่องที่ถามมามันก็เป็นผลดี

แต่ถ้าผู้ใหญ่ไม่มีความจริงใจกับเด็กเรื่องที่ถามมามันก็อาจพลิกหน้ามือเป็นหลังมือได้

เรื่องนี้คิดดูให้ดีนะครับเพราะเป็นเรื่องค่อนข้างลึกซึ้ง

แต่การทำงานด้วยกันเราคิดถึงซึ่งกันและกันเหมือนเป็นเพื่อนไม่ใช่เป็นผู้บังคับบัญชา

หรือผู้ใหญ่เองไม่ควรวางตนแบบที่โบราณเรียกกันว่า “ยกตนข่มท่าน”การยอมเหนื่อยลำบากในตอนนี้ ถ้าเราถอดหัวใจความรักออกมาทำยิ่งเป็นความรักในเพื่อนมนุษย์ด้วยแล้ว

ต่อไปในอนาคตเราอาจไม่นึกว่าเราเหนื่อยแต่เรานึกว่ามันเป็นความสุขที่แท้จริงเป็นการเรียนรู้ที่มีคุณค่า

และทำให้เกิดความสุขจากภายใน ถ้าเราถึงจุดนี้ได้เราจะลืมความเหนื่อยไปเลย

แต่มันเปลี่ยนเป็นความสุขทำให้อายุยืนด้วย เรื่องนี้ได้แก่ตัวผมเองซึ่งผมตอบออกมาจากหัวใจซึ่งได้ทำมาแล้ว

และผมขอเป็นกำลังใจให้ด้วยคนมักถามผมว่าออกกำลังกายหรือเปล่า

แท้จริงแล้วผมออกกำลังใจซึ่งมันอยู่เหนือออกกำลังกายใช่ไหมครับ

อ.ระพี สาคริก