Q: ทำไมเด็กถึงมีความสุขมากกว่าผู้ใหญ่ และทำอย่างไรผมถึงจะมีความสุขเหมือนตอนเป็นเด็ก
Q: ทำไมเด็กถึงมีความสุขมากกว่าผู้ใหญ่ และทำอย่างไรผมถึงจะมีความสุขเหมือนตอนเป็นเด็ก
A: ผมไม่แน่ใจว่า คำถามทั้งสองข้อนี้ มันมีคำตอบที่แน่นอนแท้จริงมั้ย แต่ผมค่อนข้างแน่ใจว่า คนที่ตั้งคำถามนี้ น่าจะรู้สึกว่า ชีวิตตัวเองตอนนี้ไม่มีความสุขเท่าตอนเป็นเด็ก
ถ้าเราลองคิดแบบเข้าข้างผู้ใหญ่ เราก็อาจจะตอบว่า ก็เนื่องจากตั้งแต่รู้ความกันมา ชีวิตของคนที่โตกว่า มันเจอแต่เรื่องที่ยากขึ้นๆ มีปัญหาและความรับผิดชอบมากขึ้นๆ ในขณะที่เด็กไม่เห็นต้องทำอะไรเยอะแยะ ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย วันๆเอาแต่กินแล้วก็เล่นแล้วก็นอน (และทำอย่างนี้ซ้ำไปมาจนเป็นลูปเหมือนท่อนฮุดของเพลงฮิตทั่วไป)
แต่ถ้าเราลองคิดแทนเด็กๆดูบ้าง เราจะพบว่าเด็กก็ใช่ว่าจะมีแต่ความสุขเสมอไป เด็กก็มีความทุกข์ของเด็ก นึกถึงเด็กที่แม่บอกให้นั่งเฉยๆ ขณะที่เค้าอยากจะวิ่งเล่น เด็กที่ถูกบังคับให้กินผัก เด็กที่ถูกห้ามโน่นห้ามนี่ ทั้งๆที่ผู้ใหญ่ทำได้
หรือลองไปถามเด็กสามขวบที่เพิ่งทำไอติมตกไปดูสิครับว่ารู้สึกยังไง ผมว่านั่นมันทุกข์มากระดับโลกแตกกันเลยทีเดียว
ถ้าเราไม่นับความทุกข์พื้นฐานที่ใครวัยไหนก็ไม่จะชอบ ประเภทโดนคนดูถูก ดูแคลน กดขี่ทำร้ายต่างๆ มันเป็นไปได้มั้ยว่า ใครวัยไหนมันก็สุขก็ทุกข์กันได้ทั้งนั้นแหละ เพียงแต่ว่าความสุขความทุกข์ของเด็กกับผู้ใหญ่ มันอาจจะไม่เหมือนกัน
ผักที่เด็กไม่ชอบกิน อาจจะเป็นของโปรดของผู้ใหญ่ เพลงที่เด็กชอบร้อง ก็น่าจะเป็นคนละเพลงกับที่ผู้ใหญ่นิยม หนังที่เด็กชอบดู ก็คงจะเป็นคนละเรื่องกันกับผู้ใหญ่
อย่าว่าแต่เวลาที่เด็กมีความสุขกับอะไร เค้าสามารถทำมันซ้ำไปซ้ำมาได้อย่างน่าทึ่ง (โดยสนุกเท่าเดิม) อย่างชอบดูหนังเรื่องไหน ก็จะดูได้บ่อยอย่างเหลือเชื่อ เรียกว่าดูกันจนกว่าแผ่นจะสึก ซึ่งคนเป็นผู้ใหญ่ต่อให้ชอบขนาดไหน ก็คงทำไม่ได้ขนาดนั้น
เคยคิดกันมั้ยครับว่าทำไม…….
หรือมันอาจจะเป็นเพราะว่า นอกจากมีความสุขคนละเรื่องกันแล้ว มันอาจเป็นเพียงแค่ คนเป็นผู้ใหญ่มีความสุข”ยาก”กว่าเด็ก
จำได้มั้ยตอนเราเป็นเด็ก รถของเล่นคันนั้น มันก็เจ๋งกว่ารถคันไหนในโลก
ไก่ทอดของแม่ มันอร่อยกว่าร้านไหนทั้งนั้น
หรือมันอาจเป็นเพราะว่า คนเป็นผู้ใหญ่อาจจะแค่ลืมไปว่า เราเคยมีความสุขง่ายแค่ไหน
หรือมันอาจเป็นเพราะว่า คนเป็นผู้ใหญ่ อาจจะแค่ลืมไปว่า เรื่องเล็กๆง่ายๆ มันก็ทำให้เรามีความสุขได้เหมือนกัน
หรือว่าอะไรก็ตาม มันอยู่ที่เราจะมองและให้คุณค่ามันยังไง
ไอ้รถเด็กเล่นคันนั้น มันไม่มีทางเจ๋งขนาดนั้น แต่มันก็เจ๋งที่สุดสำหรับเราไม่ใช่เหรอ
อย่าว่าแต่ไก่ทอดฝีมือแม่เลย …….ไม่พูดดีกว่า เผื่อแม่ผมมาอ่าน
ลองมองกันดีๆ ไม่ต้องไปวิ่งหาที่ไหน บางทีความสุขมันอาจจะรออยู่ตรงหน้าเราแล้วก็ได้
เอาใจช่วยให้ทุกคนมองเห็นนะครับ
พงศ์นรินทร์ อุลิศ
