เราทุกคนติดกับดักความเชื่อที่ว่า การได้ทำงานตำแหน่งใหญ่โต มีบ้านหรู จะนำมาซึ่งความสุขในชีวิต ความเชื่อในความสุขแบบผิดๆ นอกจากจะทำให้ออกห่างจากความสุขที่แท้จริงแล้ว ยังส่งผลให้เรามองหามันผิดที่ การไปยึดติดกับสิ่งของหรือคนอื่น เพื่อจะทำให้เรามีความสุขนั้น นับเป็นสิ่งที่ฉาบฉวยชั่วคราว ไม่อาจใช้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวใจเราได้ ว่ากันว่า ‘เงิน‘ ถูกผลิตขึ้นตั้งแต่ 700 ปีก่อนคริสต์ศักราช หลังจากนั้นมา มนุษย์ก็เริ่มวิ่งไล่ไขว่คว้าเงินกันอย่างอุตลุด เชื่อว่าใครถือครองได้มากเท่าไร ก็จะมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น
ว่ากันว่าคนเราทุกคนจะต้องมี ‘จุดเปลี่ยน‘ และเมื่อถึงจุดนั้น ก็อาจนำพาชีวิตของเราให้เปลี่ยนไปตลอดกาล….. ดร.เมธี ธรรมวัฒนา หรือ อาจารย์เม เป็นเพียงมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่งที่ทำงานหาเงิน ซื้อของแพงๆ ไปเที่ยวต่างประเทศ ชีวิตประจำวันคือการดูซีรี่ย์ เขี่ยมือถือ ถ่ายรูปอาหารโชว์ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนทำไปเพื่อตัวเอง จนเมื่อได้พบจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ถึง 3 ครั้ง ที่ส่งผลให้ชีวิตพลิกผันไปอีกด้านอย่างสิ้นเชิง
Corinne Hutton เสียทั้งมือและเท้าเมื่อสองปีก่อน เธอไม่คร่ำครวญว่า “ทำไมต้องเป็นฉัน” แต่กลับคิดว่า ดีแล้วที่ไม่เกิดกับคนอื่น และทุกวันนี้เธอยังคงเปี่ยมไปด้วยความสุขและความหวัง และทำสิ่งต่างๆ ที่เธอรัก เช่น ปีนเขา ขับเครื่องบิน และตั้งองค์กรการกุศล เมื่อสองปีที่แล้ว Corinne มีชีวิตการงานและครอบครัวที่ยุ่งเหยิง งานที่ทำมีความเครียดสูง แต่เธอก็ทน ๆ
“ผมลาออกจากงาน ใช้เงินเก็บก้อนสุดท้ายมาทำธุรกิจส่วนตัว แต่กลับโดนโกงไปหมด เศรษฐกิจซบเซา ไม่เป็นท่า มองไปทางไหนก็มีแต่เรื่องเครียด แต่การออกมา ‘ให้’ ในวันนี้ ทำให้ผมมองเห็นโลกกว้างมากขึ้น เห็นว่ายังมีอะไรที่ทุกข์กว่าเราอีกตั้งมากมาย”
ใครเคยอ่านนิทานเรื่อง ‘เสื้อแห่งความสุข‘ ของนักประพันธ์เอกชาวรัสเซีย ลีโอ ตอลสตอย บ้างยกมือขึ้น…. นิทานเรื่องนี้เล่าถึงพระราชาที่สุดแสนจะร่ำรวย แต่ก็พบว่าตัวเองยังไม่มีความสุขเสียที จึงได้เรียกเหล่านักปราชญ์มาปรึกษาหาวิธีที่จะทำให้พระองค์มีชีวิตที่มีแต่ความสุข ประชุมกันอยู่นานก็มีนักปราชญ์คนหนึ่งแนะนำขึ้นมาว่า พระราชาจะต้องออกตามหาผู้ชายที่มีแต่ความสุข แล้วนำเสื้อของเขามาสวมไว้เท่านั้นเอง เรื่องเหมือนจะง่าย แต่ไม่ง่าย เพราะไม่ว่าจะออกตามหาเท่าไร ก็ไม่พบผู้ชายที่มีแต่ความสุขเลยสักคน ทุกคนล้วนมีความทุกข์ในชีวิตไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง จนกระทั่งทหารของพระราชาได้เดินผ่านกระท่อมซอมซ่อหลังหนึ่ง พลันได้ยินเสียงชายในกระท่อมร้องออกมาอย่างปิติว่า
เป็นปกติทุกสัปดาห์ที่คุณป้าพรภินันท์จะมาเรียนการใช้ Tablet ที่สมาคมบ้านปันรัก ที่นี่จะมีอาสาสมัครหนุ่มสาวมาช่วยสอนกันหลายคน วันนี้อาสาสมัครที่มาช่วยสอนคุณป้าเป็นคนใหม่ เพิ่งเจอกันครั้งแรก พอเอ่ยทักทายกันคุณป้าก็สะดุดใจที่เสียงหวานแหลมของเขาที่ ‘ไม่เหมือนใคร’ แต่ก็เป็นแค่แว้บเดียวเท่านั้น เพราะหลังจากนั้นสิ่งที่ ‘เด่นชัด’ กว่าคือความตั้งใจและความปรารถนาดีที่เขานำมามอบให้กับคุณป้า โดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทนใดๆ คุณบิล – สิงหราช รัตนพันธ์ เป็นหนึ่งในผู้โชคดีจากแคมเปญทุก(ข์)ชีวิตมีค่า เว็บไซต์ความสุขประเทศไทย แรงผลักดันที่ทำให้คุณบิลตัดสินใจส่งความทุกข์เข้ามาในแคมเปญนี้
